Op het moment dat ik deze blog aan het schrijven ben, stormt het buiten en klettert de regen tegen het raam. In mijn praktijkruimte steek ik kaarsjes aan om het extra gezellig te maken en een huiskamersfeer te creëren. Met dit onstuimige weer kruip ik ’s avonds graag op de bank onder een fleecedekentje. Theetje en een goed boek erbij.
Even niets moeten. Heerlijk vind ik dat.
Hoe gezellig en knus dit weer ook is, ik kijk toch echt uit naar de lente! Laatst heb ik zelfs als heerlijk buiten in de zon kunnen zitten en de eerste zonnestralen op mijn gezicht gevoeld. Wat een goed vooruitzicht! Dagen die langer worden, deuren die weer open kunnen, naar buiten zonder jas, in het zonnetje achter in de tuin van een kopje koffie genieten.
Laat dat voorjaar maar komen. Ik ben er helemaal klaar voor.
Met de lente in aantocht schieten mijn gedachten terug naar zo’n 12 jaar geleden toen ik, met precies die voorjaarskriebels, in een geleende bordeaux rode Lancia naar de Zeelandse kust reed. Ik had mezelf een kuurweek cadeau gedaan en zou een hele week ondergedompeld worden in verwennerij. Op een prachtige plek midden in de natuur.
Ik keek hier zo naar uit.
Wat had ik zin in een week niets moeten. Geen telefoon, werk, e-mail, TV of andere afleiding. Echt me, myself and I. Massages, sauna, zwembad, yoga, wandelingen, meditatie, niksen, dutjes doen, heerlijk slapen, lezen en verwend worden met de lekkerste versgemaakte sappen. Dat gevoel, toen ik na een week op vrijdagmiddag over de snelweg naar huis reed in die auto van mijn ouders.
Dat vergeet ik mijn leven lang niet meer.
Een euforisch gevoel. Dat had ik. Ik zat in zo’n heerlijke relaxte bubbel en voelde me fitter en helderder dan ooit. Het gevoel dat ik de hele wereld aan kon en weer helemaal opgeladen was om er tegenaan te gaan. Weer helemaal licht, energiek, helder en stralend. Precies het gevoel dat ik heb als ik aan het voorjaar denk.
Vanaf die tijd plan ik regelmatig een week helemaal voor mezelf.
Ik maak mijn agenda zoveel mogelijk leeg en doe het in ieder geval rustiger aan. Ik ga veel wandelen, neem iedere avond een heerlijk bad vol met magnesiumvlokken voor extra ontspanning, ik scrub mijn huid, neem maskertjes, soms een zonnebankje. Een dagje naar de sauna met een massagebehandeling en soms nog een avondje extra zijn altijd vaste prik. Wat ik vooral doe is extra rust nemen en heerlijk vroeg naar bed. Een goede nachtrust is het fijnste wat er is.
Het is sowieso super belangrijk om het liefst iedere dag momentjes voor jezelf te pakken.
Om op te laden, even niets te moeten. Om dat lijstje met tienduizend dingen die je nog wilde doen aan de kant te schuiven. Want wat kunnen wij vrouwen toch streng voor onszelf zijn. ‘Ik moet werken, ik moet er voor de kinderen zijn, ik moet boodschappen doen, ik moet het huis doen, ik moet 3x per week gaan sporten, ik moet regelmatig met mijn vriendinnen afspreken, ik moet bijblijven op social media, ik moet naar mijn ouders toe, ik moet gezellig zijn, ik moet er leuk uitzien en ik moet ook nog gezond eten…;-)’.
Als ik dit zo opnoem dan word ik er zelf onrustig van.
Ok, soms heb je even niets te kiezen. Er blijven altijd dingen die gewoon moeten gebeuren. Daar ontkom je niet aan. Maar ons to-do lijstje lijkt oneindig. En dat is ook zo. Want wanneer ben je nu helemaal echt klaar met alles? Yep, nooit.
Het is ook niet gek dat de meeste vrouwen moe zijn. Uitgeblust en energie tekort komen.
Als je moe bent dan lijkt het leven zwaarder en wordt het moeilijker om dingen te relativeren. Laat staan om dan nog die gezellige moeder en enthousiaste vrouw te zijn. Een kort lontje komt dan helaas vaker voor dan je zelf zou willen. Om het over die behoefte aan suikers en koffie maar niet te hebben. Het is ook heel logisch dat dat gebeurt. Jouw lichaam wil alleen maar snel energie hebben om door te gaan. En dat maakt dat je naar zoetigheid verlangt en niet naar een wortel.
Stel jezelf eens wat vaker de volgende vragen:
- Moet ik dit nu doen?
- Moet ik dit nu doen?
- Moet ik dit nu doen?
- Moet ik dit nu doen?
- Moet ik dit nu doen?
Regelmatig achterover leunen en eens zien waar je allemaal zo druk mee bezig bent.
Jezelf van een afstand bekijken en je bewust afvragen of wat je op je lijstje hebt staan inderdaad nu echt door jou moet gebeuren. En of je misschien ook hulp zou kunnen vragen als dat nodig is. Omdat je niet alles alleen hoeft te doen. Ik geloof niet dat het leven bedoeld is om alleen maar als een gestreste kip rond te blijven rennen. Van de ene taak naar de andere. Hup afvinken en weer door. Om vervolgens ’s avonds na de avondspits moe op de bank te ploffen voor weer avondje Netflix.
Hoe zou jij zelf iedere dag, met alles wat je te doen hebt, voor meer ont-moet momentjes kunnen zorgen?
Ik gun ze jou en vooral dat je mag genieten van iedere dag!
Liefs,
Meta