Het is 5.19 uur als ik op mijn telefoon kijk en ik ben klaarwakker. Er schiet vanalles door mijn hoofd. Het gezellige feestje van gisteravond, de nieuwe mensen die ik allemaal heb leren kennen en de leuke gesprekken die ik heb gehad. Ik krijg daar altijd energie van. Oh ja en ook hoe bijzonder dat ik onderweg daar naartoe een hert tegenkwam. Wauw wat zijn die beesten mooi.
Toch popt er ook een gedachte op die wat langer blijft hangen en me een onrustig gevoel geeft.
“Hmm, het is nu super vroeg, dan had je net zo goed na het feestje gewoon naar huis kunnen rijden in plaats van een hotel te boeken…”
“Je hebt Robert als zo weinig gezien deze week…”
“De meiden zijn er dit weekend en dan hadden we samen naar de Sinterklaasintocht kunnen kijken…”
“Van dit geld had je weer iets anders leuks kunnen doen…”
Ik besluit terug naar bed te gaan en voel hoe zacht de dekens zijn. Vooral hoe fijn ik de stilte vind hier midden op de Veluwe. Anders dan bij mij thuis waar ik ’s morgensvroeg al de auto’s hoor die over de drukke weg rijden langs onze wijk. Ergens voelt het alsof ik aan het spijbelen ben. Iets doe wat niet kan of hoort. Het schuldgevoel dat ik voel zorgt voor die onrust en ik weet goed dat mijn gedachten daar de oorzaak van zijn. Ook hoe die strenge kant soms nog wel eens omhoog komt en met een bestraffend vingertje wijst. Die me even het twijfelen brengt en ervoor zorgt dat ik me afvraag of ik wel de goede keuze heb gemaakt. Of ik het niet beter anders had kunnen doen.
Ik draai me nog eens om en moet lachen om mezelf omdat ik diep van binnen weet dat het goed is zo.
Denk ik terug aan hoe blij ik gistermiddag was toen ik na een lange autorit op dit hotelbed kon ploffen. Hoe fijn ik het vond om uitgebreid te tutten en uitkeek naar een leuke avond. Dat ik nog ruim de tijd had om in het dorp opzoek te gaan naar leuke cadeau’s en om kaartjes te schrijven voor de feestvarkens. Hoe ik heb genoten van de muziek, de mensen, het heerlijke eten en dat glas rode wijn.
Hoe anders het was geweest als ik mezelf dit hotel niet had gegund.
Die andere kant ken ik dondersgoed. Als ik daarnaar had geluisterd dan had ik gisteren nog langer doorgewerkt. Maar dan was ik moe op dat feest aangekomen en had ik absoluut niet kunnen genieten op de manier zoals ik gisteren heb gedaan. Dan was ik midden in de nacht thuisgekomen en heel anders wakker geworden vanmorgen. Moe en sjaggerijnig.
En dan ben ik niet op mijn best. Laat staan op mijn liefst.
Als ik moe ben, dan ben ik kortaf naar Robert en de meiden. Zit ik overal bovenop maar zit ik vooral mezelf in de weg. Ik weet ook dat ik dan meer opzie tegen dingen die thuis nog moeten gebeuren. En dat ik dan al minder zin had gehad in het feestje dat vanavond op de planning staat. Terwijl zulke avonden me juist alles brengen.
Grappig hoe ik dus op deze zaterdagochtend hele gesprekken met mezelf heb hier in Elspeet ;-).
Dat ik hier nu met twee van die donzen kussens in mijn rug en met mijn laptop op schoot een nieuwsbrief naar je aan het schrijven ben. Ondertussen hoor ik de vogels fluiten en zie ik dat het een stralende dag gaat worden waar ik enorm veel zin in heb. De koffer staat al gepakt en ik ga zo uitgerust opweg naar de lieve schatten die thuis op me wachten.
Kijken we vanmiddag samen naar de intocht van Sinterklaas. Met eigengemaakte pepernoten en warme chocolademelk.
Ik hoop dat jij ook zo’n relaxt en gezellig weekend tegemoet gaat. Waarin je je to-do lijstje wat meer mag laten. Omdat er dan ruimte komt om te voelen wat je nodig hebt. Keuzes maken zonder schuldgevoel wordt op die manier gemakkelijker en ook veel leuker. Hoe fijn is het om goed voor jezelf te zorgen en jezelf het allerbeste te gunnen. Omdat je het waard bent om iedere dag de fijnste versie van jezelf te zijn. Precies op de manier zoals jij dat graag wilt.
Want denk je ook niet dat met jezelf streng toespreken je juist minder bereikt dan je eigenlijk diep van binnen wilt?
Met gezonde groet,
Meta Klijs-Bloks
Vitaliteitstrainer- en coach
Gespecialiseerd in coaching bij stress, overspannenheid en burn-out
