Of moet ik zeggen tussen angst, stress, cake en emotie-eten?
In de maand december kijk ik graag terug naar het afgelopen jaar en wat allemaal de revue is gepasseerd. De offline maand in augustus was een geweldige leerzame ervaring om nooit meer te vergeten. Mijn gedachten gaan ook naar het verlies van mijn allerliefste oom medio oktober. Toen stond ik weer even met beide voeten op de grond en besefte me wat nu echt belangrijk is in dit leven. Ben ik enorm dankbaar voor mijn familie en hoe we er altijd voor elkaar zijn. De aandacht, tijd, samenzijn met de mensen waar je van houdt, positiviteit en lief zijn voor jezelf en elkaar is uiteindelijk wat telt. Op die momenten denk je niet aan titels, diploma’s, hoe hard en veel iemand gewerkt heeft. Of hoe schoon het huis wel niet was… Dan denk je alleen maar aan hoe bijzonder iemand was, welk gevoel die je gaf en wat die persoon voor je betekent heeft.
Hoe was dit jaar voor jou?
Vandaag hoorde ik weer iemand zeggen dat het als een flits voorbij is gevlogen. Dan schrik ik altijd even omdat dat jarenlang mijn tekst was. Een jaar waarin ik voor de zoveelste keer ten koste van mezelf alleen maar met anderen bezig was, met morgen en wat nog allemaal gedaan moest worden. Als jij omkijkt, ben je dan tevreden over hoe je de dagen dit jaar hebt geleefd en beleefd? Ben je dan blij over hoe jij je over het algemeen hebt gevoeld en voor jezelf hebt gezorgd? Ben je ook tevreden over het gevoel dat je anderen hebt gegeven?
Wat me opviel toen ik die maand offline was en vooral toen 5 dagen alleen back-to-basic door NL fietste, dat ik nooit eerder zo zuiver en goed de signalen van lichaam heb aangevoeld. Vooral hoe bewust ik me was van de gedachten en mijn gedrag. Hoe intens tevreden, gelukkig en rustig ik me voelde. Antwoorden en oplossingen op vragen kwamen vanzelf omhoog. Dat vond ik te gek en heel mooi om te ervaren. Om te weten en te voelen dat alle wijsheid al in ons zit. En dat we dit niet uit externe factoren hoeven te halen. Ik kan me voorstellen dat het misschien een beetje vaag voor je klinkt. En misschien heb je zelf ooit eens hetzelfde ervaren en weet je wat ik hiermee bedoel en hoe het voelt.
Een tijd zonder beeldschermen kan ik iedereen aanraden.
Naast dat je precies in de gaten hebt hoe je gedachten je lopen te f##ken, ga je ontdekken dat de ruis in je hoofd afneemt en zelfs op een gegeven moment helemaal weg is. De eerste offline dagen pakte ik regelmatig ongemerkt mijn telefoon, viel me op hoe ik door het onrustige gevoel, kribbig reageerde naar mijn man en bonusmeiden. Omdat ik bang was dat ik iets zou missen of niet op de hoogte zou zijn van. Hoe vaak ik de eerste uren niet heb gezegd: “hmm dit saai…” Ook dat ik in zo’n moment naar de kast liep, opzoek naar iets lekkers, terwijl ik geen honger had. Ik moest erom lachen, draaide me weer om en pakte een mok thee voor mezelf. Nu kan ik erom lachen maar jarenlang heb ik onrust, verveling, onzekerheid, stress en vervelende gevoelens opgelost met eten. Het zorgde even voor rust, alsof ik mijn gedachten dan uit kon zetten. Toch overheerste daarna altijd een schuldgevoel. Vooral het gevoel dat ik weer had gefaald.
Emotie-eten, eten als je geen honger hebt, komt veel voor en voornamelijk bij hardwerkende en drukbezette vrouwen.
Denken in goed en fout eten, in alles of niks (“het is nu toch al mislukt vandaag dus dan ga ik maar helemaal los”) strakke eetregels, weekschema’s volgen, calorieën tellen, strikt en streng doen, niets in huis halen, periodes met alles laten gaan, het zoveelste dieet volgen, morgen of maandag weer opnieuw beginnen komt vaak voor. Goed opletten geeft een gevoel van controle, het in de hand hebben omdat het op andere vlakken niet zo lekker loopt. Het gevolg is dat we daardoor nog verder van huis raken. Of moet ik zeggen verder van ons gevoel, van onszelf, en dus onze intuïtie? Het zorgt ervoor dat onzekerheid en twijfel opspelen. Het werkt nog strenger-doen in de hand. Omdat het ergens weer een gevoel van controle en zekerheid geeft. Voor je het weet zit je gevangen in je eigen vicieuze cirkel.
Uit onderzoek is ook gebleken dat er een link bestaat tussen burn-out en overeten.
Vrouwen die een gaan-met-die-banaan-instelling hebben geven vaak hun energie weg op werk en aan anderen. De kans dat ze zichzelf voorbij lopen, zichzelf wegcijferen, over hun grenzen gaan en door vermoeidheid, eten als rustmoment hebben gevonden is niet eens zo vreemd. Als je jezelf in de overlevingsmodus zet dan heeft je brein energie nodig om in de actiemodus te blijven. Je lichaam schreeuwt als het ware om glucose, oftewel suikers, oftewel om eten. Het wordt aan het einde van de dag een hele uitdaging om nog gezonde keuzes te maken. Met name omdat je hoofd overvol zit en je brein als vanzelf naar het limbische systeem schiet. Je oerbrein.
Voor ons oerbrein is eten áltijd een goed idee.
Daarom is voeding naast, mindset, beweging, en stressmanagement, ook een vast onderdeel van mijn programma’s. Als het over voeding gaat is het handig om bepaalde kennis in huis te hebben omdat we dat niet op school leren. Om te weten wat er in je lichaam, je hormonale systeem en brein gebeurt als je bijvoorbeeld suikers eet. Vaak veroorzaakt dat hormonale problemen, speelt een suikerverslaving en zijn daardoor vitaminen- en mineralentekorten die weer zorgen voor nog meer eten. Het is ook handig om te weten dat we wel voldoende eten. Veelal is het vulling waar ons lichaam niets aan heeft. Daardoor missen we belangrijke nutriënten waardoor ons lichaam in de overlevingsstand gaat. Weer een extra stressfactor erbij. Ook je beloningssysteem in je brein waaronder de neurotransmitter dopamine doet het goed op snelle geraffineerde suikers en die vulling van bewerkte fabrieksproducten. Het blijft tetteren om weer een extra suikershotje. Snaaien en emotie-eten kunnen dus verschillende oorzaken hebben zoals je ziet.
Maar, laat ik vooral een hele grote MAAR benoemen.
Alles begint bij jezelf, naar weten wie je bent, waar je voor staat en wie je wilt zijn als mens. Én verantwoordelijkheid willen nemen voor je eigen gezond en vitaliteit. Dat is de allerbelangrijkste basis. Dat maakt of je grenzen aangeeft, voor jezelf opkomt, jezelf uitspreekt, naar je lichaam luistert en voor jezelf durft te kiezen zonder schuldgevoel. Want laten we eerlijk zijn, stiekem weten we allemaal best wel wat gezonde voeding is. Uit eigen ervaring weet ik ook dat we door alle verhalen, het volgen van verschillende soorten diëten, vrouwen door de bomen het bos niet meer zien. Toch geloof ik niet in het volgen van eetschema’s. Ik geloof in het volgen van je lichaam. Het luisteren naar de signalen die het continu aan je geeft. Met het volgen van lijstjes ga je daar helemaal aan voorbij. Met jagen en rennen trouwens ook. Zie je de link al?
Je lichaam is zo geniaal en geeft je alles feilloos aan.
Zodra je daarop durft te varen en vertrouwen op jezelf volgt de rest vanzelf.
Bewustwording is de allereerste en belangrijkste stap.
Inzien hoe je gedachtenpatronen werken en hoe je die kunt veranderen.
Voelen wat je nodig hebt een tweede.
Weten wat je nodig hebt ook.
En dan de stap zetten om het te gaan doen is where the magic happens.
Verantwoordelijkheid nemen, bewuste keuzes maken en volharden.
Dit is zelfzorg en zelfliefde van de bovenste plank.
Bij het gaan doen begeleid ik mijn klanten omdat het daar juist vaak de andere kant op gaat. Het is echt niet zo ingewikkeld als je eenmaal je valkuilen en blinde vlekken kent. Soms heb je even iemand nodig die dat samen met je helder krijgt zodat je het weer overziet en daarna zelfstandig verder kunt. Ons hoofd maakt het onnodig ingewikkeld, waardoor je rondjes blijft draaien en er nog meer ruis en twijfel ontstaat. De frustratie, het piekeren en balen (lees hoofdzaken ;-)) zorgen voor extra druk en stress dat het de drang naar eten, vaak suikers, alleen maar vergroot.
Het hangt van zoveel factoren af en stress is er absoluut eentje van.
Laten we daar nou net in deze 24/7 maatschappij genoeg van hebben. Stressloos door het leven gaan is in mijn ogen niet mogelijk. Alleen stress is een symptoom, niet de oorzaak. Het is een gevolg van een gedachte die eraan vooraf is gegaan. Angst, bang zijn voor is de oorzaak en dat vergeten we te benoemen. We zeggen dat we het druk hebben maar zeggen niet dat we eigenlijk bang zijn dat iemand ons niet meer leuk vindt, bang zijn dat we niet goed genoeg zijn. Met mijn klanten ga ik opzoek naar de onderliggende oorzaak en dáár gaan we aan werken.
Zelfinzicht, weten waarom je doet zoals je doet is daarom zo gek nog niet.
Jezelf leren kennen is belangrijk omdat het ervoor zorgt dat jij meer gaat leven naar jouw kernwaardes, naar trouw zijn aan jezelf, naar wie jij diep van binnen bent. Want hoe fijn zou het voor je zijn om aan het einde van een jaar eens terug te kijken op een jaar waarin je de meeste dagen lekker in je vel hebt gezeten? Dat je kunt zeggen, yes ik ben van overleven naar bewust leven gegaan. Dat je de aandacht, energie en tijd met liefde aan de mensen van wie je houdt hebt gegeven. Omdat het alleen telt wie je bent, niet om wat je doet…
Lieve trouwe lezer, dank je wel voor het besteden van jouw kostbare tijd aan mijn blogs en verhalen. Ik hoop je volgend jaar weer verder te inspireren zodat jij het leven van je dromen gaat leven. Dat je iedere dag goed voor jezelf mag gaan zorgen zodat je energie, rust, balans en vrolijkheid in je leven hebt. Omdat je alleen op die manier de fijnste versie van jezelf bent. De fijne versie die anderen bij gaat blijven.
Fijne Feestdagen en alvast proost op een prachtig en liefdevol nieuw jaar!
Liefs,
Meta
