+31 6 22 710 740 info@metavita.nl
Durf jij eerlijk naar jezelf te zijn?

Durf jij eerlijk naar jezelf te zijn?

Het blijft gaaf om te zien wat er gebeurt als vrouwen voor zichzelf gaan kiezen. 

“Door een coachtraject bij Meta heb ik mijn energie weer terug! Ik ben goed voor mezelf gaan zorgen en andere keuzes gaan maken. Rust pakken, beter gaan eten, anders gaan bewegen en mijn dagen anders gaan inrichten. Belangrijkste is dat ik door haar coaching aan het denken ben gezet. Nu ik lekker in mijn vel zit en meer energie heb stel ik niet meer uit maar ga ik aan de slag omdat ik er zin in heb. Op werk én privevlak durf ik voor mezelf te kiezen, en zeg ik vaker nee. Daardoor ben ik productiever en lekkerder aan het werk. Ik geniet meer, ben ik een relaxter mens voor mezelf en de mensen in mijn omgeving. Nogmaals dank Meta 💕 -Kelly“

Durf je eerlijk naar jezelf te zijn?

    • Geniet je van een vrije dag of moet je bijtanken?
    • Denk je yes weekend! Of snak je ernaar?
    • Heb je zin in vakantie of ben je er echt ontzettend aan toe?
    • Kijk je uit naar feestjes, verjaardagen en feestdagen of zie je ertegen op?
    • Sta je fris en fruitig op en haal je plezier uit je werk of ga je meestal met tegenzin en een knoop in je maag?

Hoe zit dat bij jou?

Wanneer je merkt dat periodes van weinig energie regelmatig voor komen, je maar blijft doorgaan tegen beter weten in en jezelf vaker dan je lief is in de weg zit, durf jij dan eerlijk naar jezelf te kijken? Wat gebeurt er met jou als je zo door blijft gaan? Hoe ziet je leven er over een jaar uit? Hoe ziet je leven er over 5 jaar uit? Hoe zit jij er dan bij? Hoe is de kwaliteit van je relatie…? En last but not least, de relatie met jezelf?

Investeer meer tijd in jezelf om jezelf beter te leren kennen.

Het is waardevol om jezelf beter te leren kennen. Waarom doe je zoals je doet? Waarom denk je zoals je denkt? Vraag jezelf eens af:

    • Waarom word ik hier boos om, waarom maakt me dit verdrietig of juist blij?
    • Waarom wil ik altijd voor iedereen alles goed doen?
    • Waarom stel ik altijd uit tot het laatste moment?
    • Waarom zie ik op tegen een nieuwe werkweek?
    • Hoe komt het dat ik ’s avonds zo moe of uitgeblust ben?

Van daaruit kun je verder en haal je jezelf uit een vicieuze cirkel.

Het is altijd de juiste tijd om met jezelf aan de slag te gaan.

Na een zomervakantie of in het begin van een nieuw jaar zijn vaak dé momenten dat dingen anders willen aanpakken. We overdenken ons leven tijdens een vakantie en maken de balans op wat we willen veranderen. Misschien is dat bij jou wel het geval en heb je de behoefte om eerst zelf aan de slag te gaan. Wel gericht met tools en handvaten om meer overzicht en helderheid te krijgen voor jezelf. 

De 30 daagse online training ‘Minder stress, meer energie‘ is zo’n programma wat je daarbij kan helpen. Je doet alles in je eigen tempo, krijgt een werkboek en videolessen met leuke en effectieve opdrachten die je leren hoe jij weer grip op jezelf krijgt, meer rust in je hoofd en meer energie in je lijf. 80% van de deelnemers ervaarden dat al binnen 14 dagen.

Die energieke dame die met plezier haar ding de juiste ballen in de lucht houdt in plaats van teveel.

Het kan ook zijn dat je op dit moment even niet meer weet waar je moet beginnen en iemand nodig hebt die een tijdje met je meeloopt om helderheid te krijgen. Samen kom je verder dan alleen. In het Vitaliteitstraject ‘Energiek, stralend en in balans‘ gaan we samen aan de slag en kom je daar uit waar jij graag wilt zijn. Mocht je meer info willen of eerst vrijblijvend willen bellen? Neem gerust contact met me op ik help je graag verder.

Wat je ook kiest, ik hoop dat je wat vaker bewust voor jezelf gaat kiezen, gaat doen waar je blij van wordt. 

Lieve energieke groet,
Meta

Waarom streng zijn averechts werkt.

Waarom streng zijn averechts werkt.

Het is 5.19 uur als ik op mijn telefoon kijk en ik ben klaarwakker. Er schiet vanalles door mijn hoofd. Het gezellige feestje van gisteravond, de nieuwe mensen die ik allemaal heb leren kennen en de leuke gesprekken die ik heb gehad. Ik krijg daar altijd energie van. Oh ja en ook hoe bijzonder dat ik onderweg daar naartoe een hert tegenkwam. Wauw wat zijn die beesten mooi.

Toch popt er ook een gedachte op die wat langer blijft hangen en me een onrustig gevoel geeft.

“Hmm, het is nu super vroeg, dan had je net zo goed na het feestje gewoon naar huis kunnen rijden in plaats van een hotel te boeken…” “Je hebt Robert als zo weinig gezien deze week…” “De meiden zijn er dit weekend en dan hadden we samen naar de Sinterklaasintocht kunnen kijken…” “Van dit geld had je weer iets anders leuks kunnen doen…” Ik besluit terug naar bed te gaan en voel hoe zacht de dekens zijn. Vooral hoe fijn ik de stilte vind hier midden op de Veluwe. Anders dan bij mij thuis waar ik ’s morgensvroeg al de auto’s hoor die over de drukke weg rijden langs onze wijk. Ergens voelt het alsof ik aan het spijbelen ben. Iets doe wat niet kan of hoort. Het schuldgevoel dat ik voel zorgt voor die onrust en ik weet goed dat mijn gedachten daar de oorzaak van zijn. Ook hoe die strenge kant soms nog wel eens omhoog komt en met een bestraffend vingertje wijst. Die me even het twijfelen brengt en ervoor zorgt dat ik me afvraag of ik wel de goede keuze heb gemaakt. Of ik het niet beter anders had kunnen doen.

Ik draai me nog eens om en moet lachen om mezelf omdat ik diep van binnen weet dat het goed is zo.

Denk ik terug aan hoe blij ik gistermiddag was toen ik na een lange autorit op dit hotelbed kon ploffen. Hoe fijn ik het vond om uitgebreid te tutten en uitkeek naar een leuke avond. Dat ik nog ruim de tijd had om in het dorp opzoek te gaan naar leuke cadeau’s en om kaartjes te schrijven voor de feestvarkens. Hoe ik heb genoten van de muziek, de mensen, het heerlijke eten en dat glas rode wijn.

Hoe anders het was geweest als ik mezelf dit hotel niet had gegund.

Die andere kant ken ik dondersgoed. Als ik daarnaar had geluisterd dan had ik gisteren nog langer doorgewerkt. Maar dan was ik moe op dat feest aangekomen en had ik absoluut niet kunnen genieten op de manier zoals ik gisteren heb gedaan. Dan was ik midden in de nacht thuisgekomen en heel anders wakker geworden vanmorgen. Moe en sjaggerijnig.

En dan ben ik niet op mijn best. Laat staan op mijn liefst.

Als ik moe ben, dan ben ik kortaf naar Robert en de meiden. Zit ik overal bovenop maar zit ik vooral mezelf in de weg. Ik weet ook dat ik dan meer opzie tegen dingen die thuis nog moeten gebeuren. En dat ik dan al minder zin had gehad in het feestje dat vanavond op de planning staat. Terwijl zulke avonden me juist alles brengen.

Grappig hoe ik dus op deze zaterdagochtend hele gesprekken met mezelf heb hier in Elspeet ;-).

Dat ik hier nu met twee van die donzen kussens in mijn rug en met mijn laptop op schoot een nieuwsbrief naar je aan het schrijven ben. Ondertussen hoor ik de vogels fluiten en zie ik dat het een stralende dag gaat worden waar ik enorm veel zin in heb. De koffer staat al gepakt en ik ga zo uitgerust opweg naar de lieve schatten die thuis op me wachten.

Kijken we vanmiddag samen naar de intocht van Sinterklaas. Met eigengemaakte pepernoten en warme chocolademelk.

Ik hoop dat jij ook zo’n relaxt en gezellig weekend tegemoet gaat. Waarin je je to-do lijstje wat meer mag laten. Omdat er dan ruimte komt om te voelen wat je nodig hebt. Keuzes maken zonder schuldgevoel wordt op die manier gemakkelijker en ook veel leuker. Hoe fijn is het om goed voor jezelf te zorgen en jezelf het allerbeste te gunnen. Omdat je het waard bent om iedere dag de fijnste versie van jezelf te zijn. Precies op de manier zoals jij dat graag wilt. Want denk je ook niet dat met jezelf streng toespreken je juist minder bereikt dan je eigenlijk diep van binnen wilt? Met gezonde groet, Meta Klijs-Bloks Vitaliteitstrainer- en coach Gespecialiseerd in coaching bij stress, overspannenheid en burn-out
Door welke bril kijk jij?

Door welke bril kijk jij?

“Yoga is eng;
Coaching is zweverig;
Sporten is stom;
Ademhalingsoefeningen zijn onzin;
Alleen gaan wandelen is doelloos;
Gezond eten is overdreven;
Rusten gebeurt alleen ‘s nachts;
Leuk en plezierig werk doen bestaat niet.”

De bril waar we door kijken bepaalt veelal wat we van iets vinden.

Overtuigingen, oordelen, meningen en aannames die we van huis uit hebben meegekregen en in de loop van ons leven ergens geleerd hebben, kunnen ons helpen om iets wel of niet te doen. Helaas zijn het meestal onze eigen interne saboteurs die ons belemmeren om in beweging te komen. Waardoor we ons blijven voelen zoals we ons voelen.

Totdat we het besluit nemen en iets nieuws gaan uitproberen.

Bijvoorbeeld het woord yoga vervangen voor rek- en strekoefening. Een sport gaan zoeken en uitproberen en zien dat die past. Een professional inschakelen die je verder helpt. Want waarom zelf blijven proberen en er iedere keer weer achterkomen dat het alleen niet lukt. Dat zorgt er juist voor dat het balen en faalgevoel compleet is. Zonde.

“Hulp vragen is zwak of ik doe het zelf wel” is wat er vaak speelt bij veel vrouwen.

Zelfstandig als we zijn op alle vlakken in het leven, moeten we natuurlijk onszelf ook wel op de rit zien te krijgen. Met al die andere ballen erbij. Weet je, ik snap het als geen ander #beentheredonethatgotthetshirt. Toch ben ik iedere keer weer verder gekomen met hulp inschakelen als ik er zelf even niet uitkwam. Met nieuwe dingen uitproberen of dingen anders gaan doen dan ik deed.

We hebben allemaal onze eigen blinde vlekken.

Juist door het uitproberen van nieuwe dingen, inzicht in je eigen valkuilen krijgen en die belemmerende overtuigingen, leer je jezelf beter kennen en kom je erachter wie je bent, waarom je doet zoals je doet en denkt zoals je denkt. Het leert je om trouw te zijn en blijven aan jezelf, aan weten wat goed voelt voor jou en te doen wat je nodig hebt om goed voor jezelf te zorgen en lekker in je vel te zitten. 

Het enige wat vaststaat is dat jij mensen om je heen en gebeurtenissen niet kunt veranderen.

Ook dat 24/7 feest, balans en alle dagen op en top lekker in je vel zitten niet bestaat. Het gaat meer opleveren als we mensen en situaties eens van een andere kant kunnen bekijken. Als je OMA (Oordelen, Meningen, Aannames ;-)) eens wat vaker thuis zou laten. Of gewoonweg om eens te bekijken wat het voordeel is van dit nadeel? 

Wat zou dat je gaan opleveren?

Ja maar…

Ja maar…

Zelf kan ik iedere dag tig redenen verzinnen om iets niet te gaan doen. Om niet te wandelen, niet te sporten, geen gezonde maaltijd klaar te maken, geen pauzes te nemen of om niet op tijd naar bed te gaan. Soms doe ik dat ook en maak ik andere keuzes. De verantwoordelijkheid van de gevolgen en resultaten van hoe ik me daarna voel liggen bij mij.

Om zelf geen verantwoordelijkheid te dragen geven we vaak de omstandigheden en anderen de schuld.

“Het is nu eenmaal druk en je wilt niet weten hoe de weken er bij ons uitzien. Mijn man doet niks in huis. Mijn kinderen zijn moeilijke eters. Mijn moeder wil dat ik kom. Mijn vriendinnen hebben me nodig. Mijn manager appt altijd in de avond en weekenden. Of, dit weet ik allemaal al en werkt niet bij mij. Alleen naar bed gaan is zo ongezellig.”

Het zijn redenen en excuses om niets te hoeven veranderen of in beweging te komen. Druk zijn we allemaal in deze maatschappij. Toch is en blijft het een feit dat iedereen 168 uur in de week heeft en 24 uur per dag. Hoe we die invullen en waar we allemaal ja tegen zeggen bepalen we veelal zelf. Ook de keus om iets onbekends of nieuws uitproberen.

Want als je blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.

Als je klaar bent en baalt van hoe het is dan hoort het nemen van verantwoordelijkheid en het maken van keuzes erbij. Zelfs iets gaan doen wat je al vaker of misschien zelfs nog nooit eerder hebt gedaan en daar ook voor blijven gaan omdat het belangrijk voor je is. En ja dat is echt super spannend. Omdat je nu nog niet precies weet wat de uitkomst gaat zijn. Maar wat heb je te verliezen?

Juist door het te gaan doen en zien dat het lukt gaat je vertrouwen geven.

Super tof als je zelf de touwtjes weer in handen neemt. Een uitdaging ook omdat er vaak schuldgevoel naar boven komt en mensen er iets van kunnen vinden. Van de andere kant weet je stiekem ook heel goed wat de gevolgen zijn als je door blijft gaan zoals je nu al zo lange tijd doet. 

Maar stel dat je nu vandaag iets kleins gaat veranderen?

Dat je vandaag besluit om jezelf het allerbeste te gunnen?
Dat je het als een uitdaging gaat zien om goed voor jezelf te gaan zorgen?
Stel je eens voor dat je al die ja maars en excuses over boord gaat gooien?

Wat zou dan die eerste stap zijn die je vandaag gaat zetten?

31 dagen offline experiment

31 dagen offline experiment

“Drie weken?!! Nee, dat meen je niet!” riep ik uit. Ik voelde lichtelijke onrust en paniek toeslaan.

Ik moet die beste servicemonteur aangekeken hebben alsof ie van een andere planeet kwam, toen hij zei dat de reparatie van mijn laptop drie weken zou gaan duren. Ik kon het gewoon niet geloven. “Drie hele weken?” zei ik nog een keer. “Kan dat echt niet sneller? Dit is mijn werk. Drie weken zonder mijn laptop dat is echt onmogelijk”, zei ik tegen meneer.” Alsof ik met mijn argumenten zo een paar weken van die tijd af kon kletsen.

Meneer knikte bevestigend en bleef me rustig aankijken door zijn door bril met zwart montuur.

Ondertussen gingen er allerlei scenario’s door mijn hoofd. Ook dat ik mijn reactie best wel wat overdreven vond. Laat dat ‘best wel wat’ trouwens maar meteen weg. ‘Hoezo kan ik niet drie weken zonder mijn laptop? Hoe belachelijk is dit?’ Dat dacht ik ook. Onze servicemonteur had ogenschijnlijk alle tijd van de wereld en liet mij lekker mijn ding doen daar aan de balie.

Misschien was dit niet de eerste keer dat hij zo’n reactie meemaakte?

Nadat ik het even een paar minuten liet bezinken zei ik: “Na goed. Ok. Dus. Drie weken zonder laptop. Het is niet anders. Dan moet ik dit en dit en dat regelen. Documenten die ik vaak gebruik naar mezelf mailen en oh ja een back-up maken. En vragen of ik de laptop van mijn man dan kan gebruiken.” Meneer luisterde braaf naar mijn geratel en liep ik even later tevreden de winkel uit.

Later die dag scrolde ik over mijn Facebook tijdlijn en kwam ik een interessant artikel tegen. Waar ergens eerder die dag al een zaadje werd gepland, was het in mijn ogen geen toeval dat ik juist nu dit stuk tegenkwam. Stiekem liep ik al langer met de gedachte om eens een tijdje offline te gaan.

Ook kwamen er allerlei herinneringen naarboven.

De wifi-loze vakanties en reizen die ik in het verleden heb gemaakt. Of de fietsweek door Nederland samen met mijn moeder. Alleen in bezit van fiets;-), rugzak met basics, fietskaart en onze Nederlandse mond om de weg te vragen. En die keren dat ik collect call naar huis belde om te zeggen dat ik goed was aangekomen op een vakantie.

De spontane gesprekken met onbekenden op het perron als ik stond te wachten op de trein.

Maar ook naar de momenten dat ik flarden opving van de eerste mobiele telefoongesprekken: “Waar ben je nu? Ik zit in nog de trein. Wat eten we vanavond?” Ik zweerde toen ter plekke dat ik never nooit aan die zottigheid mee zou gaan doen. Gesprekken die in mijn beleving totale onzin en van nul toegevoegde waarde waren.

Een half jaar later had ik zelf een Nokia en was ik maar wat blij dat ik kon sms-en en bellen waar en wanneer ik wilde. Wat een vrijheid!

Nu ruim 17 jaar later ben ik zowat vergroeid met mijn smartphone. Ga ik terug naar huis als ik ‘m vergeten ben. Merk ik bij mezelf de drang om mijn telefoon te pakken en voor de zoveelste keer een rondje te maken langs allerlei apps en tijdlijnen. Geef ik weer een paar likes, reacties en felicitaties weg. Checkerdecheckcheck dubbel check om daarna weer verder te gaan met waar ik mee bezig was.

Kom ik er bijna iedere keer weer achter dat ik eigenlijk niets wijzer ben geworden.

Alleen maar kostbare tijd verloren ben. Steeds vaker merk ik dat ik mijn eigen gedrag vervelend begin te vinden. Zoals dat gaat met wat je aandacht geeft groeit, observeer en verbaas ik me ook over hoe andere mensen hiermee omgaan. In gezelschap zien dat iemand continu met een telefoon bezig is. Hoe gesprekken stilvallen en er al snel naar telefoons gegrepen wordt. Of dat er na ontvangst van een Whatsappbericht á la minute gereageerd wordt. Om het nog maar niet te hebben over telefoons die altijd en overal opgenomen worden.

Door al die smartphoneonderbrekingen blijven in mijn ogen, gesprekken vaak aan de oppervlakte.

Tuurlijk is het tof dat we 24/7 op de hoogte zijn over de wie, wat, waars van vrienden, familie en kennissen.  Kunnen we meteen zeggen als we elkaar tegenkomen: “hey zag dat jullie een super vakantie hebben gehad hè.” Vaak hoeft er verder niet veel meer gedeeld te worden omdat iedereen online al is ‘bijgepraat’. Ik vind dit zelf bijzonder om te zien. Best zonde ook, omdat de echte kwali-tijd met elkaar op die manier minder wordt.

In een tijd waarin we standaard allemaal roepen zo verschrikkelijk druk, druk, druk te zijn.

Zelf heb ik echt wel in de gaten dat er veel van mijn tijd online verloren gaat. Er is in die kleine 20 jaar veel veranderd en natuurlijk is niet alles van vroegâh meteen ook beter. Die smartphone geeft ook een gevoel van onafhankelijkheid. Ter plekke mijn banksaldo regelen of mails wegwerken is stiekem best handig, laten we eerlijk zijn. Of snel een appje sturen of inspreken om toch in contact te blijven met de mensen om je heen.

Toch ben ik er van overtuigd dat al die extra prikkels en de vele uren die we dagelijks op social media doorbrengen meer kwaad dan goed doet. Dan heb ik het naast het telefoongebruik nog niet eens over TV, Netflixserie’s, gamen, laptop en iPad toestanden. Denk je ook niet dat we daardoor steeds meer (tijds)druk ervaren?

We krijgen iedere dag een Tsunami aan informatie over ons heen.

Wist je dat de hoeveelheid informatie die wij tegenwoordig in 3 maanden tijd moeten verwerken gelijk staat aan wat mensen in de vorige eeuw in een heel mensenleven (!) kregen te verwerken? Ons brein en ons lichaam maakt overuren en kan letterlijk die social media en andere informatie niet verteren. Onze harde schijf zit daardoor letterlijk bomvol.

Hallo stress, vermoeidheid, prikkelbaarheid en burn-out.

Het kan volgens mij haast geen toeval zijn dat door al dat online gebeuren er zoveel mensen regelmatig vermoeid, uitgeblust en overprikkeld zijn. Gestresst of gejaagd lijkt de nieuwe standaard geworden. Burn-out cijfers rijzen de pan uit en we kennen allemaal wel iemand die een burn-out heeft gehad of die er as we speak midden inzit. Misschien geldt dit nu ook wel voor jou?

Los van het feit dat een burn-out ontzettend vervelend is, heeft het daarnaast ook nog eens flinke gevolgen voor je gezondheid en niet te vergeten je hormonale systeem. Sabeltandtijger taferelen oftewel teveel aan het stresshormoon cortisol in je lichaam zorgt ervoor dat je 24/7 in de vecht- of vluchtmodus staat. En laat je lichaam nu net gemaakt zijn om te overleven en stress altijd voorrang geven. Dat betekent dat daar alle aandacht en energie naartoe gaat. Dag in, dat uit. 9 van de 10 mensen die ik coach ervaren daar dagelijks de klachten van.

De hele maand augustus old-skool offline.

Ik wil wel weer eens gaan ervaren hoe het is om losgekoppeld te zijn van alles dat zich online afspeelt. Eigenlijk is het best bijzonder dat ik dat old-skool noem. Ik vind het ook spannend moet ik je zeggen nu ik dat besluit heb genomen, het uitspreek en ook nog eens zo de ether in gooi. Want een paar dagen of een paar weken offline is me wel vaker zonder problemen gelukt. 31 dagen is toch wel andere koek. Dat realiseer ik me maar al te goed.

31 dagen geen WhatsApp, geen e-mails, geen TV, geen laptop of i Pad.

Geen social media zoals Facebook, Instagram en LinkedIn. Geen internetbankieren of even snel een Tikkie sturen. Mijn eigen ja-maars en die van anderen 😉 vliegen me om de oren hoor de laatste dagen. ‘Ja maar, je hebt een eigen bedrijf. Ja maar dit is toch niet meer van deze tijd? Ja maar. Hoezo moet dat dan 31 dagen?! Kan je niet gewoon een paar weken doen? Of kun je je mails niet gewoon blijven doen? Of een paar apps eraf knikkeren, of bepaalde afspraken met jezelf maken?’

Nope, been there, done that.

Ik ben oprecht benieuwd en nieuwsgierig wat dit experiment met me gaat doen en me gaat opleveren. Ik zie het als project waarin ik mijn bevindingen en inzichten dagelijks ga opschrijven en op een later moment met je ga delen. Wat zijn mijn voorbereidingen geweest en welke dingen heb ik allemaal vooraf geregeld. En ook hoe ga en wil ik het na die 31 dagen wil gaan doen.

Het grappige is dat hoe meer ik hiermee bezig ben, hoe meer voordelen en mogelijkheden ik zie.

Vooral, hoe meer ik uitkijk en zin krijg in deze uitdaging. Iets in mij zegt dat augustus 2018 een maand gaat worden die ik niet snel meer zal vergeten. En als iemand me mist of als ik zelf behoefte heb aan contact, dan pak ik gewoon mijn telefoon en gebruik ik hem waarvoor hij ooit in eerste instantie bedoeld was. Bellen.

Tot in september !
Liefs, Meta -X

P.S. ik ben niet van de wereld dus if you need me, just call me @ 06 22 710 740. De kans is alleen groot dat ik niet meteen opneem ;-). Dus spreek je voicemail in en ik bel je zeker terug!

Jezelf op één zetten is egoïstisch.

Jezelf op één zetten is egoïstisch.

Dat vinden vrouwen vaak het allermoeilijkste om te doen.
Want we staan maar wat graag klaar voor anderen.
Lekker zorgen en regelen geeft een goed gevoel.

Voor jezelf zorgen vinden we al snel egoïstisch.

Omdat we hebben geleerd om eerst klaar te staan voor de ander en dan pas voor onszelf. Een super mooie eigenschap. Alleen is de kans groot dat alle kostbare tijd en energie aan anderen wordt weggeven. Als dan die rust er is pas voelen hoe me we zijn.

Om me heen zie ik veel vrouwen rennen, vliegen, zorgen en zich druk maken.

Vooral om anderen. En ondertussen lol kwijtraken in de dingen die ze doen. Misschien herken je dat bij jezelf. Dat je aan het einde van de dag niet aan bod bent gekomen. Iets met 24 uur in een dag? Morgen weer een nieuwe poging, toch? Helaas vaak tegen beter weten in.

Het is geen kwestie van tijd maar van prioriteit.

Al denk je zelf nu misschien dat er geen andere mogelijkheid dan hoe je het al lange tijd doet. Als er sprake is van stress, en het gevoel geleefd te worden dan mogen er andere stappen gezet worden door jou. Dat vraagt moed om dingen anders te gaan doen en bewust de keuze te maken voor jezelf. Iedere dag weer.

Pas als je tijd voor jezelf gaat nemen.
Pas als je jezelf de rust gunt om energie op te doen.
Pas dan kun je het beste van jezelf aan anderen geven.
Pas dan ben je die leuke, vrolijke en relaxte vrouw.
En dat is verre van egoïstisch.

Misschien kunnen we ‘m zelfs omdraaien. Is het niet veel egoïstischer om de minst fijne versie van jezelf aan anderen te geven?

Liefs, Meta